Alles wat ik nu meemaak (en bij uitbreiding alles wat op mijn pad kwam en ongetwijfeld nog zal komen) is een uitnodiging om dieper te zakken in mezelf. Om mijn vrouwelijke energie aan te wakkeren en van daaruit te leven. Een uitnodiging om niet alle gedachten te geloven maar om ze te zien voor wat ze zijn, een energie die voorbijkomt waar ik in de meeste gevallen niets mee ‘moet’. Om uit te zuiveren wat ik al die tijd (over mezelf) geloofd heb en toch niet helemaal blijkt te

Heb je dat ook soms, dat je een beslissing neemt en op het moment zelf al weet dat die beslissing niet de ‘juiste’ is en het toch doet? Instinctief voel je aan, weet je dat dit niet is wat je te doen hebt en toch doe je het… op een later tijdstip zeg je dan “Ik wist het…” Waarom kies je er dan toch voor om die weg te gaan? Uit angst voor wat de omgeving van je zal denken en/of zeggen? Omdat die beslissing toch logisch lijkt. Vanuit een verwachting of een verlangen van iemand

Je denkt (teveel) na, je beredeneert de dingen, je handelt (misschien als een kip zonder kop), … Dit is de yang energie in jou die het overneemt. De mannelijke energie die vooral naar buiten gericht is. Die mannelijke energie zit in elk van ons (ook als vrouw heb je die). Die hebben we ook nodig om iets te bewerkstelligen maar is veel effectiever als het in balans is met de vrouwelijke energie, de yin energie. Vanuit de vrouwelijke, innerlijke kracht die dingen in de wereld n

Je mag best trots zijn op jouw meditatieboek. Je mag best trots zijn op wat je doet. Je mag best trots zijn op wie je geworden bent. Dat zijn woorden die ik de laatste tijd wel meer hoor. Maar waarom kan ik het dan niet écht voelen? Enkele maanden geleden waren we bezig met de opnames van de meditaties, Dimitri, de klankman was zo enthousiast over mijn stem, mijn teksten, de rust die ervan uitging, over het geheel. Hij was precies enthousiaster dan ik. Vele mensen die mijn me

Momenteel voel ik heel veel collectieve boosheid. Boosheid die geuit wordt naar welbepaalde groepen, naar specifieke mensen of gewoon naar wat er nu is. Wat ligt er onder die boosheid? Een onderliggende emotie is veelal angst, angst die je hebt opgenomen vanuit het collectief of die je hebt opgeslagen vanuit vorige ervaringen. Een angst die je eigenlijk niet durft aan te kijken. Waar je voor vlucht of die je wegduwt. Onbewust sla je die angst op in jouw lichaam. Iemand kan op

Een tijdje geleden kwam ik erbij dat mijn grootste angst is om niet mijn volle potentieel te kunnen leven. Om niet volledig te kunnen neerzetten waarvoor ik naar de aarde ben gekomen… Ik ken een deel van mijn doel, ik voel dat er nog grootsere dingen aan zitten te komen maar voorlopig kom ik er (nog) niet helemaal bij. Ik weet dat de enige weg daar naartoe de weg naar binnen is. Dus stelde ik het universum de vraag “Wat zie ik dan nog niet? Help me om te zien wat ik tot nu ni

Als kind was je misschien bang van monsters onder je bed. Steevast werd je verteld dat monsters niet bestaan. In vele gevallen werd er misschien onder je bed gekeken… geen monsters! Ik trap waarschijnlijk een open deur in als ik zeg dat “monsters” in je hoofd zitten. “Monsters” die een korte tijd met je meestappen, “monsters” die een langere tijd met je meestappen en zelfs “monsters” die een heel leven met je meestappen (omdat je je niet bewust bent van dat monster). Wat zijn

De voorbije week voelde ik een drang, een enorme behoefte naar een gesprek met mijn papa. Nu is mijn papa al 9 jaar overleden, dus fysiek is dat niet mogelijk. Toch bleef die drang, dus heb ik mij in stilte neergezet en contact met hem gemaakt. Ik voelde dat hij er was en luisterde. Ik kon met hem praten over wat ik miste in mijn kinderjaren en in mijn jeugd. Over wat ik zo graag van hem had gekregen. Hoewel hij woordelijk niets terug zei, kwamen er wel heel wat inzichten bij

Boosheid is een emotie waarvan we meestal niet geleerd hebben hoe ermee om te gaan. Als een kind verdrietig is, wordt het getroost, geknuffeld, mag het op de schoot zitten, wordt er mee gepraat. Als een kind boos is, willen we dat het liefst zo snel mogelijk weer rustig is. Soms wordt het zelfs berispt of gestraft voor die boosheid. Dan leer je als kind al heel snel dat je boosheid beter niet toont… Waarom worden we boos? Misschien denk je dat een ander boosheid bij jou veroo

De laatste twee weken heb ik het hele huis gepoetst, opgeruimd, kasten uitgewassen, me ontdaan van overbodige spullen. Het voelde goed om die ballast weg te kunnen doen of aan de kant te zetten om het op gepaste tijd een nieuwe bestemming te geven. En toch heb ik het gevoel dat ik voor een stuk wegloop van mezelf. Door bezig te zijn, hoef ik niet naar binnen. De ballast in mezelf mag ik ook aankijken. Welke beperkende overtuigingen en schaduwkanten van mezelf zie ik nog niet?

Momenteel zitten we in een wereldwijde angst die wordt uitvergroot door de media. Ze werken er sterk aan mee om ervoor te zorgen dat de collectieve angst groter wordt. Vele mensen zeggen niet mee te gaan in die angst maar je hoort er overal over praten, je kan er niet naast kijken. De energie hangt in de lucht en de angst is er, al dan niet verdoken. Angst is een gebrek aan vertrouwen, het tegengestelde van liefde. Hoe kunnen wij die angst voor onszelf verminderen? Zeker niet

Voel jij ook onrust, stijfheid of spanning in jouw lijf? Heb jij last van moeheid, slecht slapen, duizeligheid? Spelen je darmen op? Heb je griepachtige verschijnselen, pijn in spieren en gewrichten, voel je je lamlendig of ben je echt ziek? Jouw lijf vertelt je om wat meer rust te nemen, om het wat rustiger aan te doen. Om even stil te zijn. De energie op aarde is sterk aan het veranderen. De oude energie trekt nog even aan je zodat er herinneringen, emoties die je hebt vast