Heb je dat ook soms, dat je een beslissing neemt en op het moment zelf al weet dat die beslissing niet de ‘juiste’ is en het toch doet? Instinctief voel je aan, weet je dat dit niet is wat je te doen hebt en toch doe je het… op een later tijdstip zeg je dan “Ik wist het…”
Waarom kies je er dan toch voor om die weg te gaan?
Uit angst voor wat de omgeving van je zal denken en/of zeggen?
Omdat die beslissing toch logisch lijkt.
Vanuit een verwachting of een verlangen van iemand anders?
Vanuit een patroon, want je deed het toch altijd zo…
Die sluiers houden je weg bij dat innerlijke weten, bij die stem die je de weg wijst. Dat innerlijke weten is bij iedereen aanwezig maar wordt veelal verdrongen.
Hoe anders zou het zijn om je helemaal open te stellen? Die stem te horen en te volgen. Dat weten kan maar hoeft niet letterlijk een stem te zijn die je hoort. Het kan ook een gevoel zijn, een lichamelijke sensatie, een beeld, een gewaarwording, een gedachte. Het is voor iedereen anders, het kan ook per moment op een andere manier naar je toekomen.
Jouw gidsen en wezens helpen je om dat weten te activeren. Het enige wat jij mag doen, is je ervoor open stellen. Dat weten van onder de pijn, het eventuele puin vanuit het verleden te halen. Toe te laten dat het er is, dat dit één van jouw gaven is waar je trots mag op zijn. En dan beslissingen te nemen vanuit die bron van weten. Zo wordt die stem duidelijker en jouw richting helderder… Zo kan je beslissingen nemen die je het gevoel geven van thuis (te) komen!
“De intuïtie is de waarachtige intelligentie, zij heeft geen behoefte aan onderzoek en berekeningen, haar begrip is ogenblikkelijk: zij doordringt alles met één enkele blik en zij deelt haar ontdekkingen aan je mee. De intuïtie is tegelijkertijd een gewaarwording en een inzicht. Omraam Mikhaël Aïvanhov”
Ik wens je een week waarin je je durft open te stellen voor dat wat je niet kan zien. Een week waarin je de magie van het Leven durft te omarmen…
Warme knuffel
Gudrun