Je mag best trots zijn op jouw meditatieboek.
Je mag best trots zijn op wat je doet.
Je mag best trots zijn op wie je geworden bent.
Dat zijn woorden die ik de laatste tijd wel meer hoor.
Maar waarom kan ik het dan niet écht voelen?
Enkele maanden geleden waren we bezig met de opnames van de meditaties, Dimitri, de klankman was zo enthousiast over mijn stem, mijn teksten, de rust die ervan uitging, over het geheel. Hij was precies enthousiaster dan ik.
Vele mensen die mijn meditatieboek in handen krijgen, zijn zo enthousiast en brengen hun enthousiasme op mij over. Toch voel ik niet die echte trots.
Wat speelt er bij mij? Om een antwoord te vinden op die vraag, ben ik weer eens diep in mezelf gaan duiken. Hoe komt het toch dat ik die trots niet voel? Welke oude overtuigingen spelen hier mee?
Ik kwam bij een oude overtuiging “Ze zien me niet!!”.
Ik zeg oud want dat is iets vanuit mijn kindertijd…
Ja, Inderdaad niet alle mensen zien mij voor wie ik ben.
Ja, inderdaad sommige mensen hebben kritiek en oordeel.
Ja, inderdaad niet alle mensen hebben iets aan wat ik doe.
Maar er zijn ook zoveel mensen die me wel écht zien.
Er zijn ook zoveel mensen die wel iets hebben aan wat ik schrijf, zeg en doe.
Er zijn ook zoveel mensen die mij steunen en aan de zijlijn supporteren.
Misschien mag ik wat meer aandacht geven aan die mensen.
Zien wie er voor mij is.
Zien wie iets heeft aan wat ik doe.
En vooral mezelf zijn voor wie ik werkelijk ben, is dat niet het belangrijkste?
Bewust zijn van het licht in mij?
Bewust zijn van de Liefde die in mij huist?
Vanuit dat bewustzijn de Liefde en dat Licht naar buiten brengen.
Steeds weer, steeds meer…
Me richten op de dingen die me verder brengen.
Me richten op die mensen die mij ondersteunen.
Mezelf richten op die dingen waar ik blij van word.
Me richten op die dingen die mijn innerlijke rust bevorderen.
Die oude overtuiging, ze zien me niet, zorgt ervoor dat ik in mijn schulp kruip, me op de achtergrond opstel en me niet helemaal toon zoals ik ben, waardoor ze mij niet hoeven te zien. Misschien wordt het tijd dat ik mezelf zie voor wie ik werkelijk ben. Van daaruit mezelf neerzetten in de wereld, mezelf tonen en worden wie ik écht ben.
Dan mag ik die onzekerheid die daarmee gepaard gaat loslaten. Ik hoef me helemaal niets aan te trekken van wat mensen van mij vinden. Als ik mezelf maar goed vind. Dat is namelijk het allerbelangrijkste, toch?
Alleen al door dat te beseffen.
Alleen al door te zien dat die oude overtuiging nog steeds in mij aanwezig was, kan ze loskomen. Kan ik verder kijken en voel ik mijn trots en enthousiasme groeien. Ik mag er helemaal Zijn zoals ik ben, ik mag mijn blauwdruk gaan Leven. Ik mag omarmen waar ik voor sta en er helemaal voor gaan!! Want is het niet dan dat ik ook die dingen aantrek die werkelijk voor mij zijn?
Dan voel ik ook dat waar ik het meeste naar verlang, me ook de grootste angsten geeft. Dat is net waarom ik er misschien niet helemaal durf voor te gaan, er zit nog een zekere angst op. Er zijn nog dingen die me tegen houden, door steeds dieper in mezelf te duiken, kom ik mezelf tegen, leer ik weer veel over mezelf en klim ik weer net een trede hoger.
Soms intens, soms verdrietig, soms pijnlijk maar ooh zo mooi om in dat proces van bewustwording, bewustzijn te kunnen, te mogen, te durven stappen en mijn conclusie is dan: Ja, ik mag best trots Zijn!!!
Ik wens jou een week waarin je de mensen die er voor jou zijn écht ziet. Een week waarin je jezelf ziet voor wie je bent. Een week vol liefdevolle momenten waarin je jezelf helemaal omarmt.
Een warme omarming van mij!!
Gudrun
#trots #zijn #jezelfzijn #jij #enthousiast #gezienworden #zien #durven #intens #bewustwording #bewustzijn #neerzetten #pijn #zien #jezelfzien #overtuiging #overtuigingen #omarmen #antwoord #injezelfduiken #naarbinnenkijken #leefjevrij