Wij zijn allemaal mensen en afhankelijk van jouw opvoeding, van jouw verwachtingen ten aanzien van het leven, van jouw verlangens in het leven, van jouw persoonlijkheid, jouw ego ga je je terugtrekken in jezelf om veelal te malen in jouw hoofd. Of je gaat aan de wereld tonen wat je waard bent, wat je in je mars hebt. Je gaat jezelf bewijzen.
Beide stukken zitten in elk mens. Het hangt van het moment, de omgeving, jouw persoonlijkheid en het ego af wat jij naar buiten brengt.
Ieder van ons heeft het nodig om rust in zijn/haar leven toe te laten. Fysieke rust maar ook innerlijke rust. Soms gun je jezelf die rust niet, ga je maar door. Als je even neerzit, dan voel je je ongemakkelijk. Je houdt niet zo van stilte omdat er dan dingen naar boven komen die je liever niet hoort, voelt, ziet, …
Dus het moment dat je zit, wil je iets te doen hebben. Tv kijken, boek lezen, praten, … Je bent bang van stilte. Ook ik ben hier een goed voorbeeld van. Ik was (en ben soms nog) een bezige bij. Sprong van hier naar daar, had altijd iets te doen. Of ik zorgde ervoor dat er iets te doen was. En als er dan echt niets meer te doen was, dan ging ik op stap.
Nu heb ik het nog steeds graag netjes, ga ik nog steeds graag op stap maar ik ben niet meer bang van die stilte (het is geen vlucht meer maar een bewuste keuze). Ik hou van de stilte, ik ga er helemaal in op. Ik durf zien, voelen, horen wat er in me leeft en daardoor heen te gaan.
Het is echt nodig om jezelf af en doe een break, een stilte, een pauze te geven. Letterlijk jouw lichaam laten rusten maar ook figuurlijk jouw geest rust geven. Even stilte in jouw hoofd, even rust in jouw gedachten. Yoga en meditatie hebben me daar sterk in geholpen. Ik kan ook erg genieten van een wandeling in stilte.
Soms geeft je lichaam aan dat je nu echt moet rusten, door pijn of ziekte. Je lichaam roept je letterlijk een halt toe. Of er gebeurt iets in jouw leven waardoor die pauzeknop wordt ingedrukt. Iets waardoor jouw leven onderste boven komt te staan. Dan kan je impulsief reageren of eerst even in stilte gaan. Dan is er voor jouw gevoel misschien iets gebroken in jou…
In Japan herstellen ze gebroken spulletjes door er stukjes goud aan toe te voegen. De barsten worden gevuld met goud, om weer te kunnen schitteren. (zie ook de creatieve oplossing van de gebroken bank op de foto)
De uitdagingen, die situaties, die pijn in jouw leven kunnen je het gevoel geven dat je barst of breekt. In feite zijn ze bedoeld om jou te laten groeien, om jou verder te brengen, om jou krachtiger te maken. Als iets in jou gebroken is, dan heb jij de mogelijkheid om te “herstellen” op de manier die bij jou past. Als jij jezelf rust en stilte gunt, échte stilte, échte rust dan komen de “juiste” oplossingen en antwoorden naar je toe. Niet vanuit je hoofd maar vanuit je diepste Zelf. Dat vertelt je wat goed voor je is. Leer luisteren naar dat stukje in jezelf. In het begin is dat moeilijker omdat je dat niet hebt geleerd, omdat die stem veel stiller is dan het geschreeuw van de buitenwereld.
Ondertussen weet ik dat het de moeite loont om naar die stem te leren luisteren. Ook al is er twijfel, voel eens het verschil tussen wat je bedenkt en wat je voelt. Als je denkt krijg je anderen antwoorden, oplossingen dan als je voelt. Volg maar meer dat voelen, volg meer je hart want dat klopt.
Stilaan krijg je zo meer vertrouwen in jeZelf. Dan hoef je niets meer te bewijzen. Dan weet en voel je dat je helemaal goed bent zoals je bent. Je hoeft niets te worden, je bent al heel wat!! Het moment dat je dit echt voelt kan je dingen neerzetten vanuit wie jij diep van binnen bent. Je deint mee op de stroom, jouw stroom. Zo maak je de wereld een beetje mooier!!
Ik wens je een week waarin je rustmomenten voor jezelf kan nemen. Een week waarin je vanuit rust doorbraken (breakthrough) creëert voor jouw persoonlijk groei.
Warme knuffel
Gudrun
留言