Ik voel al een tijdje weerstand om dieper bij meZelf te komen, om me helemaal in de wereld neer te zetten. In stilte en voor een meditatie stelde ik de vraag of me duidelijk getoond kon worden waar mijn weerstand vandaan komt; Of het nu tijd was om werkelijk te zien!?
Het antwoord kwam niet direct, wel enkele dagen later in een droom (of mag ik het een nachtmerrie noemen?): Die droom begon heel mooi, een zalige wandeling in de natuur waar ik beelden van een voorbije wandeling herkende maar waar ook nieuwe stukjes natuur verschenen. Om aan de overkant van een meertje te komen, mocht ik een tunnel in. Na enkele stappen in de tunnel viel ik naar beneden en zat in een lift. Een lift zonder deuren, ik kon er niet uit, hoe hard ik ook zocht. Van daaruit werd ik een vorig leven ingeslingerd en zag mezelf in een kerker zitten, ineengedoken, uitgeput… het enige wat ik kon was zitten, er was geen mogelijkheid om recht te staan of te liggen.
Ik werd in een soort doodsangst wakker, kon geen adem krijgen… Tot ik me realiseerde dat ik in mijn eigen bed lag. Stilaan kwam het besef dat ik in een vorig leven als ‘ketter’ werd opgesloten in een kerker om daar een langzame en eenzame dood te sterven. Dit stukje zat nog in mijn celgeheugen gegrift.
De doodstraf bestaat niet meer en toch is er iets in mij dat bang is om helemaal naar buiten te komen met wie/wat ik ben… Een tijd geleden zag ik mezelf (als heks) op de brandstapel en ook dat kwam binnen… levens ben ik veroordeeld geweest voor wie (wat) ik was en dat geeft nu nog een rem.
In een healing werd gewerkt op een blokkade in mijn creativiteit, het loslaatpsroces is nog volop aan de gang maar het voelt stukken lichter. Weer een stap dichter…
De energie die nu op aarde is, helpt om oude dingen op te klaren en los te laten. Dit kan soms een pittig proces zijn, dingen kunnen heftig binnen komen. Maar als je ze aankijkt, door je weerstand heen gaat, kunnen er weer sluiers worden opgelicht en mag jij groeien naar die échte, authentieke JIJ. Zonder rem je helemaal geven en openstellen voor wat van jou is om zo op jouw manier de wereld een stuk mooier en lichter te maken.
Ik wens jou een week waarin je durft te zien, een week vol groei… beseffend dat een lotus bloeit doorheen de modder.
Warme knuffel
Gudrun
Foto credits: onbekend