Vind jij mediteren fijn? Ga jij zitten met je ogen dicht om in het licht en de hoge energie te zijn? Om jezelf beter te voelen? Om dan na een tijd te merken dat het fijn vertoeven is daarboven maar dat er au found niets wezenlijks verandert in jouw leven… Dat dezelfde lessen steeds terug blijven komen, dat dezelfde problemen steeds de kop op blijven steken, dat dezelfde mensen het jou moeilijk blijven maken, dat je in kringetjes blijft draaien en er niet echt uitkomt…
Durf jij de realiteit te zien? Durf je te zien wat je al zolang onder het tapijt schuift, wat je niet durft uit te spreken, niet durft aan te kijken? Omdat het te intens of te pijnlijk voelt… omdat de moed je ontbreekt… omdat iets je tegenhoudt… omdat dat is wat je altijd al deed en in feite niet weet hoe je het anders kan doen…
Je kan onder het tapijt blijven schuiven tot er zich een enorme bult onder het tapijt bevindt waar je over struikelt of tot het tapijt verschuift en alle ‘shit’ naar boven komt of je kan zelf het tapijt verschuiven en de shit als meststof gebruiken. De realiteit onder ogen zien kan intens zijn, het kan soms voelen alsof de grond onder je voeten wegschuift. Terzelfder tijd leer je zoveel en leer je jezelf beter kennen. Niet die persoon die je dacht (te moeten) zijn maar de werkelijke JIJ. Je leert verantwoordelijkheid op te nemen voor je eigen leven en niet het leven te leven dat een ander voor jou voor ogen had.
Mediteren brengt mij naar die werkelijkheid, soms is die vol licht en liefde, soms zie ik duistere stukken van mezelf; En beide mogen er zijn, beide hebben bestaansrecht, net zoals ik het volle bestaansrecht heb en me volledig mag uiten. Mezelf tonen aan de buitenwereld met al mijn imperfecties, want is het niet dat wat jou mooi maakt? Is het niet dat wat jij tot JIJ maakt. Al jouw imperfecties omarmen, de schoonheid ervan inzien en misschien ook merken waar het anders kan en mag. Waar jij nog meer Liefde mag toelaten, waar jij nog meer begrip mag opbrengen, nog meer respect kan betuigen, jouw hart nog wijder open mag zetten…
Verschuif het tapijt en neem jouw leven in handen. Ga zelf achter het stuur zitten, scheur door de bochten (of neem die langzaam), rij over de hobbels en de putten heen (of er omheen), laat het water van de plassen opspatten, rij die brug op en hier en daar mag je rusten op de rechte stukken. Misschien heb je af en toe jouw ruitenwissers nodig (voor de tranen), misschien af en toe oogkleppen (voor het felle licht), misschien extra licht tegen de mist en de duisternis… Blijf je stuur in handen houden en rij, als je moe bent ga dan even rusten (ook dat kan zinvol zijn) en rij daarna weer verder op jouw pad!
Wens je een week waarin je elke bocht mag nemen en waarin je passagiers hebt die graag meerijden op jouw weg.
Warme knuffel
Gudrun