De afgelopen jaren heb ik veel over mezelf geleerd, over het leven, over hoe ik in het leven stond, sta en wil staan. Mijn kijk op het leven is veranderd, ik kijk met een nieuwe bril. Mijn intenties zijn ook anders. Ik weet nu dat de enige weg om iets te veranderen in mijn leven, de weg naar binnen is. Dat de mensen, de ervaringen die ik aantrek, een energie is die ik uitstraal waardoor die ervaringen, die mensen naar me toekomen. Om mij te tonen wat er in mij nog mag veranderen.
Zo durf ik naar mijn emoties kijken als die naar boven komen en voelen wat die me willen vertellen. Ik kijk welke mensen er nog in mijn leven passen en welke niet. Deze die er niet meer inpassen, verdwijnen vanzelf, de mensen die blijven, zijn altijd passend geweest en er komen nieuwe mensen op mijn pad. Ik durf los te laten wat me niet meer dient en kan openstaan voor het nieuwe. Omdat ik voor mezelf ondervind dat het zo waardevol is voor mij, wil ik dat ook aan anderen duidelijk maken. Ik wil hen de spiegels aantonen die hen worden voorgeschoteld, ik wil hen tonen hoe ik het doe maar nu besef ik dat niet elke persoon daar klaar voor is. Soms kan ik ze een zetje geven, een duwtje in de rug, soms kan ik ze over de streep trekken. Maar soms is het ook te vroeg voor die personen om te begrijpen waar het over gaat. Te vroeg om zelf naar binnen te durven kijken. Bij die mensen zit nog de angst, wat zal er gebeuren als ik naar binnen kijk? Nu weet ik, verandering is voor vele mensen eng, ook als dat een verandering ten goede is. Vele mensen denken dat durven voelen pijn doet, en dat is ook zo maar die pijn wil net gevoeld worden om dan weer uit ons systeem te kunnen. Die pijn is volgens mij minder dan de pijn om niet jezelf te kunnen zijn.
De laatste weken voel ik: het enige wat ik dan voor die mensen kan doen, is liefdevol zijn. Mijn licht en liefde uitstralen. Er voor hen zijn, een luisterend oor bieden en vooral, veel geduld hebben!! Belangrijk hierin voor mezelf is om dichtbij mezelf te blijven, om niet mee te gaan in de energie van de ander. Dat kan een hele uitdaging zijn, maar ook hier word ik weer krachtiger van. Als ik geïrriteerd raak omdat mensen niet naar me willen luisteren, omdat mensen niet willen veranderen, omdat mensen niet kunnen toepassen wat ik hen vertel, dan zit daar bij mij nog een ego stukje op, dan mag ik daar eens naar kijken. Hoeveel ongeduld zit er bij mij? Hoe graag wil ik dat mensen het doen zoals ik het doe? Hoe graag gun ik de mensen hun eigen pad?
Heb jij ook soms dat gevoel? Jij bent voor jezelf zo blij dat je een andere weg bent ingeslagen, dat je durft te voelen en naar binnen durft te gaan dat jij het van de daken wil schreeuwen dat het anders kan? Niet iedereen is zich daar al bewust van, niet iedereen wil die weg op… En ja, het is soms moeilijk als je anderen ziet lijden (zeker als ze dichtbij je staan), om hen niet te willen redden. Weet dat de anderen hun eigen lessen hebben, jij kan hun lessen niet overnemen. Jij kan ook hun lasten niet op jouw schouders nemen, dan ga je mee in hun energie. Het enige wat jij kan doen, is er voor hen Zijn, liefdevol aanwezig Zijn. Ook al zie je ze telkens opnieuw met hun hoofd tegen de muur lopen, jij kan niets aan hun situatie veranderen. Jij kan voorleven hoe jij het doet, je kan op hun hulpvraag een antwoord geven maar je kan niets van hen overnemen en je kan het niet voor hen doen. Mensen veranderen niet eerder dan ze er klaar voor zijn.
Ga jouw pad, leef jouw leven, voel wat er bij jou leeft, voel waar jij geraakt wordt en als anderen er klaar voor zijn dan doen zij hetzelfde. Maar het hoeft niet op jouw manier. Anderen mogen bewust worden op hun eigen tijd, op hun eigen tempo. Dan zullen ze jou dankbaar zijn dat jij het geduld hebt opgebracht. Weet dat trekken en sleuren geen zin heeft. De enige weg is de liefdevolle weg, de weg van onvoorwaardelijke liefde. Het weten, het mag op jouw manier, doe maar. Ik geef je de vrijheid om jouw stappen te zetten op de manier die voor jou het beste lijkt. Ik geef je de vrijheid om je vleugels uit te slaan. Ik geef je de vrijheid om terug te komen. Maar bovenal, ik geef je de vrijheid om te Zijn wie jij bent! Dat mag jij in de wereld neerzetten op jouw eigen unieke manier.
Ik wens je een week waarin jij je vleugels mag uitslaan, een week vol vrijheid om te leven zoals jij het voelt. Een week waarin je ook de anderen hun vrijheid gunt. Een week vol liefde en begrip voor elkaar.
Knuf
Gudrun