Heb je dat ook soms dat je even hocus pocus in de glazen bol wil kijken om te zien wat er komt? Wat de toekomst brengt?
Dat zou inderdaad fijn zijn als het over de mooie dingen gaat maar als je zou zien dat er iets niet fijn zou gebeuren dan zou je constant je aandacht daarop richten. En je weet, waar je je aandacht op richt, groeit… Dus laten we die glazen bol even opzij schuiven. Voelen wat er nu is.
De voorbije weken werd ik heen en weer geslingerd tussen verschillende emoties. Een trigger bracht me naar oude thema’s die al lang spelen en waarvan ik dacht dat ze opgelost waren. Nu mocht ik er op een dieper niveau naar kijken… thema’s als afwijzing, er niet bij horen, niet gezien worden, uitgesloten worden. Door een situatie getriggerd staken die weer de kop op.
Dan kon ik verschillende dingen doen, ik kon mijn hoofd in het zand steken, ik kon vluchten, ik kon wijzen naar de ander. Ik kon er dus omheen lopen, er niet willen naar kijken…maar is het niet als die triggers de kop op steken, ze je net tonen om er naar te kijken? Dus koos ik om er doorheen te gaan…
Nee niet zo makkelijk maar eigenlijk wel eenvoudig. Ik hoefde alleen te voelen wat het met me doet en wat er naar boven komt. Maar ojee wat er dan allemaal naar boven komt, wat ik zag (uit het verleden), wat ik voelde was heel intens… En toch mocht ik er doorheen… Minder eenvoudig om dan uit de verhalen, de aannames, de verlangens en verwachtingen te blijven.
Door de stilte van de natuur op te zoeken, door in mijn eigen innerlijke stilte te gaan, door diepgaande gesprekken te voeren met mensen die op dezelfde golflengte zitten (dank je wel daarvoor), kwam ik steeds dichter bij mijn kern, bij mijn diepe wezen dat Liefde is. Zo kwam ik ook weer bij de woorden die mijn papa op zijn sterfbed sprak
“Er is alleen maar liefde”.
Na die woorden kon ik ook de liefde van mijn papa (en zijn aanwezigheid) voelen. De liefde die er altijd was (is) maar die ik niet altijd kon voelen. Dan kon ik ook mijn liefde weer laten stromen.
De trigger (die dit alles losmaakte in mij) bracht me eigenlijk mooie dingen. Op het moment dat de trigger er was, was het heftig, pijnlijk, verdrietig…
Nu kan ik alleen maar dankbaar zijn. Die trigger was er niet voor niets;
Nee ik hoef niet meer te weten wat er komt… Ik zit nu in het stadium “ik weet het niet en het is oke”. Ik heb er vrede mee dat ik niet weet wat komt. Ik heb er vrede mee dat de dingen gaan zoals ze gaan. Ik kan daar geen controle over uitoefenen. Ik zou het natuurlijk wel kunnen proberen, mijn ego vindt namelijk van wel 🙃😉
Diep van binnen weet ik dat alles gebeurt zoals het “moet” gebeuren. Het universum is er voor mij, het universum steunt me. Het universum steunt ook jou… Je wordt gedragen, je wordt geleid. Laat je dragen, laat je leiden. Volg het pad dat je wordt getoond. Soms zijn het wegen die niet eerder bewandeld werden, ook dat is oke. Soms liggen er stenen op de weg, soms komen “beren” naar je toe en soms gaat het gewoon vanzelf…
“Ohm Namah Shivaya” Laat het gaan zoals het voor mij de bedoeling is
(uw wil geschiede). Elke morgen na mij yogasessie spreek ik deze woorden drie keer uit en laat de controle los…
Ik wens je een hele fijne week toe. Een week waarin je durft te zien dat je niet alles hoeft te plannen, dat je niet altijd de uitkomst hoeft te kennen. Een week waarin je het even niet weet en jou de weg wordt getoond. Ik wens je een week vol magische momenten!!
Warme knuffel
Gudrun
#liefde#vrede#toekomst#nietweten#jouwpad#voelen#zijn#trigger#dankbaar#emoties#voelen#afwijzing#nietgezienworden#ernietbijhoren#thema's#stilte#papa#
Comments