De laatste week deelde en schreef ik een paar teksten waarop nogal heftige reacties kwamen. Mensen lazen het maar half en hadden al een eigen oordeel. “Ik moest me diep schamen of kunnen ze me vacuüm verpakken en naar Mars sturen want ik ben gevaarlijk” zijn een greep uit de reacties.
Vroeger zou ik daar erg van gaan wankelen, zou ik me slecht gevoeld hebben. Nu voelde ik een reactie in mijn lichaam maar daarna verscheen een glimlach op mijn gezicht. Ik weet inmiddels dat mensen reageren vanuit hun eigen beperkende overtuigingen, vanuit hun angsten en pijn.
En toch bleef er iets aan mij knagen.
Soms had ik de nood om te reageren, om mij te verdedigen, om te verduidelijken wat ik schreef, dat komt dan vanuit mijn ego. Daar mocht ik even naar kijken. Toen ik naar binnen ging, voelde ik dat ik af en toe nog bang ben om mijn eigen waarheid te uiten. Vroeger werd ik nogal eens de mond gesnoerd, daar werd ik klein van. Steeds meer ging ik mijn eigen waarheid achter houden, verbergen. Ik deed me stoer voor en praatte de mensen naar de mond. Dat was niet wie ik ben.
Sedert enkele jaren kom ik steeds meer uit voor mijn waarheid. Nu voelde ik dat er toch nog een stukje in mij is, dat bang is om helemaal naar buiten te komen. Om die waarheid volledig te spreken. Bang van wat de buitenwereld dan wel zal zeggen.
Wat die buitenwereld denkt of zegt, is niet belangrijk. Mensen hoeven het niet eens te zijn met wat ik zeg of schrijf. Als het maar vanuit het diepe uit mij komt en ik in mezelf geloof, dan kan ik wat ik voel liefdevol de wereld in sturen.
Ik weet en voel dat er veel mensen iets hebben aan wat ik schrijf en deel. Dat zie ik in de reacties, dat hoor ik van mijn cursisten, dat zie ik in het delen van mijn berichten (op mijn eigen tijdlijn en op de groepen waarin ik mijn teksten deel), de likes, de vele mooie reacties.
Ik ben heel dankbaar voor de verbindingen met alle mensen in mijn leven. Voor de mensen die ik mag raken met mijn teksten.
Ik ben ook dankbaar voor de mensen die mij triggeren met hun reacties omdat ik dan voor mezelf weer bij nieuwe inzichten kom. Het is de tegenwind die mij naar binnen brengt en mij doet groeien. Zodat ik weer een stukje dichter kom bij wie ik ben en durf te uiten wat leeft in mij. Ik mag naar buiten brengen van wat ik hier te doen heb.
Dank je wel voor de lieve reacties en aanmoedigingen.
Dank je wel mensen die mij triggeren.
Ik ben oprecht dankbaar voor elk van jullie.
Voor de verbindingen die we mogen maken, voor het licht dat en de liefde die ik de wereld in mag sturen.
Dank je wel!!!
Ik wens je een week waarin je naar binnen durft te gaan. Als je een trigger voelt bij een persoon, een situatie, een gebeurtenis, voel wat je voelt. Het mag er allemaal zijn.
Ik wens je een week waarin je weer een stukje dichter komt bij wie jij bent.
Take care and big hug!
Gudrun