De laatste weken waren voor mij erg druk. Werken aan de nieuwe website, nieuwe activiteiten op poten zetten, examens van de kinderen, een huishouden runnen en de dagelijkse activiteiten voortzetten.
Ik had mezelf weinig rust gegeven de afgelopen weken (wel elke dag yoga en meditatie). Dit weekend was er eentje waar ik de rust kon toelaten en kon doen wat ik graag deed.
Vandaag (maandag) heb ik het gevoel in een put te vallen. Doordat ik mezelf rust gun, komen er ook veel emoties naar boven, verdriet, boosheid, eenzaamheid. Ik dacht dat ik die verwerkt had maar nu zie ik dat ik ze onder het tapijt heb geschoven en als het tapijt verschuift wordt alles weer zichtbaar. Alles wat ik niet wou zien of waar ik niet klaar voor was om het te zien komt weer naar boven. Ook de bijhorende emoties komen weer terug. Het lijkt alsof ik een stap (of 2 of 3) achteruit maak.
Ik ben me nu bewust dat ik mag gaan zitten, die emoties er mag laten zijn, er niet hoef tegen te vechten, ze best niet wegduw. Ik mag ernaar kijken en ze toelaten. Ik moet er geen controle over nemen, ik hoef me niet altijd sterk te houden. Nee, laat die tranen maar rollen, laat die emoties er maar zijn. Laat de weerstand maar los en dan, voelen wat er naar boven komt, het gevoel volledig accepteren en het koesteren. Vanuit die overgave en met veel geduld voor mezelf, voel ik dan weer dat ook dit een deel van mij is en dat ik stappen voorwaarts zet door dit toe te laten.
Een boog wordt ook eerst achteruit getrokken om daarna de pijl in volle snelheid af te schieten.
Dus als het lijkt alsof jij stappen achteruit zet, weet dan dat je wordt klaargestoomd voor een grote sprong voorwaarts, als jij het toelaat :)
Comments