top of page
Foto van schrijverGudrun Planckaert

Een andere kijk op ziekte


Wat doe jij als je spanning, pijn of ziekte ervaart? De “normale” reactie is grijpen naar een medicijn, een bezoek aan de dokter en je misschien ook zorgen maken.

Vraag jij je dan ook af: “Waarom overkomt mij dit nu?” of “Waar heb ik dit aan verdient?”

Een vraag die je verder brengt en jou ook antwoorden kan geven is: “Wat kan ik hieruit leren? Wat wil mijn lichaam mij vertellen?” Klinkt misschien wat bizar maar je kan een gesprek aangaan met je lichaam en als jij je openstelt om te ontvangen dan komen de antwoorden naar je toe. Jouw lichaam is wijs en vertelt je heel veel.


Maar wij hebben niet geleerd om naar ons lichaam te luisteren, de signalen van ons lichaam leggen we heel dikwijls naast ons neer. We bijven maar doorgaan. Bij pijn nemen we eventueel een medicijn en pas als we echt ziek zijn nemen we rust. We negeren de signalen van ons lichaam tot het lichaam gaat schreeuwen en we niet meer naast die signalen kunnen kijken. Dat pilletje is geen oplossing maar symptoombestrijding. Ik pleit hier niet om de dokter niet meer te raadplegen want soms is dat nodig. Het zou mooi zijn als we naast de reguliere geneeskunde ook op zoek gingen naar de achterliggende oorzaak van onze pijn en/of ziekte.


Bij spanning, stress, pijn of ziekte geeft jouw lichaam aan dat “iets” gevoeld en gezien en ervaren wil worden. Kan en durf jij je hiervoor open stellen? Ziekte is een geblokkeerde energie, emotie(s) die we herhaalde keren hebben vastgezet in ons lichaam. Dat is iets wat onbewust gebeurt, je durft of kan een bepaalde emotie niet echt zien laat staan uiten en je duwt die weg. Die verdwijnt echter niet maar zet zich vast in jouw lichaam. Bij herhaaldelijk vastzetten van emoties ontstaat er spanning en stress in het lichaam die kan leiden tot ziekte.


Als je heel eerlijk naar jezelf durft te kijken en voelen wat jouw lichaam vertelt dan worden die emoties duidelijk. Kan jij accepteren wat er is? Kan jij zien wat je onbewust hebt vastgezet? En vooral geen oordeel vormen naar jezelf. Dit proces van vastzetten gebeurt meestal geheel onbewust. Neem jezelf niets kwalijk en wees lief en zacht voor jezelf. Je kan alsnog de emotie voelen, accepteren, volledig toelaten waardoor ze dan je lichaam kan verlaten. Geef jezelf ook wat tijd, het is een proces en niet iets wat ineens verdwijnt. Meestal zijn er vele lagen die afgepeld mogen worden (vergelijkbaar met een ajuin).


Wat dan met erfelijke ziekte hoor ik sommige mensen vragen? Bepaalde emoties niet kunnen zien en uiten is meestal iets wat in een familie systeem wordt doorgegeven. Je leert immers van je ouders die het ook weer van hun ouders hebben geleerd… Dit wordt dus meegenomen in de familie tot iemand kiest om dat patroon te doorbreken. Wil jij die persoon zijn?


In dit hele proces is het dus belangrijk om te durven voelen. Voelen waardoor je kan helen. Voelen wat er bij jou zit, voelen welke emoties jij niet durft te uiten? Voelen welke personen bepaalde emoties bij jou losmaken. En jezelf durven uitspreken. Dit kan in het begin heel stuntelig zijn, zoek mensen waarbij je jezelf kan en mag zijn en uit jouw gevoelens eerst daar. Dan zal je merken dat dit steeds vlotter gaat. En de emoties waar jij het het moeilijkste mee hebt die kunnen jou het meeste leren. Door je gevoelens te uiten leer je je kwetsbaar op te stellen. Kwetsbaarheid brengt je uiteindelijk bij jouw kracht, dichter bij je ware kern, bij wie jij écht bent.


In dit hele proces is het ook belangrijk om kinderen te leren om hun emoties te uiten. Om kinderen te leren dat ze boos, verdrietig, blij,… mogen zijn. En om dat op een aanvaardbare manier te uiten. Tegen een kindje dat weent zeg je dus niet zomaar: “Je moet niet huilen” Nee, je verwoordt het gevoel en laat zien dat je de pijn herkent. Je kan bv zeggen “Ik merk dat jij heel verdrietig bent” en iets later kan je eraan toevoegen: “Kan je mij vertellen wat jou zo verdrietig maakt?” Het kind wordt dan in zijn verdriet gezien en gehoord en hoeft deze emotie niet vast te zetten. Zo leert het dat verdrietig zijn mag en het leert ook zijn/haar emoties te uiten.


Als dit iets is wat je voor het eerst hoort of leest kan het op verzet stuiten. Dit verzet toont aan dat je in gevecht gaat met dat wat is. Dat is niet erg maar op die manier blijf je het voeden. Zo kom je er niet uit. Voel dus maar eens waar jouw gevecht vandaan komt en of je de strijd kan opgeven.


Meditatie en yoga helpen je om je bewust te maken van de signalen van jouw lichaam. Om te voelen en te accepteren wat er nu is.

Wil jij ook kennis maken met yoga en meditatie of jou verder verdiepen? Kijk dan even op de website www.leef-je-vrij.be.

Ik ondersteun je graag in jouw proces.


Liefs

Gudrun

20 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page