credits foto: onbekend
De langste reis die jij ooit zult maken, is waarschijnlijk de kortste in afstand, maar de langste in tijd. De langste reis, daar heb je geen auto, trein of vliegtuig voor nodig, enkel de bereidheid om de volle verantwoordelijkheid voor jouw eigen leven op te pakken. De langste reis die jij ooit gaat maken is de reis van je hoofd naar je hart. Het is een ware ontdekkingstocht waarin de reis op zich belangrijker is dan de bestemming… laat me alvast die illusie van je afnemen; je bent er nooit :)
Wat is leven vanuit je hart? Dat is op elk moment voelen wat er met jou gebeurt. Bij gebeurtenissen en situaties die je (vanuit de dualiteit) als mooi beschouwt, is dat makkelijk. Als je minder aangenaam (alweer vanuit de dualiteit) geraakt wordt, dan kan dat een uitdaging zijn, zeker in het begin van jouw reis.
Als iets jou raakt, dan reageer je niet vanuit pijn naar de ander toe, nee je laat de pijn door je heen bewegen, vloeibaar, je voelt alles wat er in en met jou gebeurt. Dit kan op het moment zelf intens zijn… één troost, echt doorvoelen, duurt niet lang. Als het lang aanhoudt dan ben je aan het bedenken en aan het weg beredeneren, dan zit je in een soort verhaal dat je kan blijven herhalen, tot je zelf beslist om er uit te stappen.
Als jij boos bent dan spuug je die boosheid niet uit naar de ander(en), nee je voelt de boosheid door je heen stromen. Die boosheid heeft immers niets met de ander te maken maar met iets wat jij al lang met je meedraagt, hebt opgekropt. De ander is enkel de trigger die je bij jouw boosheid brengt. Dus je wordt eigenlijk door de ander uitgenodigd om jouw boosheid aan te kijken. Ga jij op de uitnodiging in? Ja? Dan kan jij dankbaar zijn naar de ander toe en omarm je alles wat voorbij komt…
Als angst op de proppen komt, dan duw je die niet weg, dan kijk je die in de ogen, je voelt de angst in elke cel van jouw lichaam. Je accepteert dat de angst er is maar laat je niet leiden door de angst. Je verzamelt alle moed die in je zit om door de angst heen, misschien met knikkende knieën, te doen waar je bang voor bent…
Je weet dat wat er ook gebeurt een ervaring is die je dichter bij jeZelf brengt, die je weer in je eigen kracht laat geloven. Je leert en ervaart, je zet stappen richting Liefde. Je ontwikkelt steeds meer mededogen en voelt mee met de ander. Je voelt de pijn van de ander en daarmee ook jouw pijn. Zo ondersteun je elkaar en help je elkaar helen waar nodig. In een veilige bedding mag alles er zijn, jouw vreugde en jouw pijn.
Ik wens je een prachtige reis!!
Warme knuffel
Gudrun
Comentários