“Ze wil me niet meer” zei ze heel beteuterd. Ze, is een kleuter van 3 jaar.
Ik repliceerde: “Wat zeg je nu?” “Mama is te laat dus wil ze me niet meer.”
Ik was ietwat verbouwereerd dat zo’n een overtuiging uit een kindermond kwam en dat die zo snel gevormd werd…
Mama was inderdaad enkele minuutjes later. Ik nam haar vast in een stevige knuffel en probeerde haar duidelijk te maken dat het waarschijnlijk druk was onderweg of dat mama geen parking vond. Haar enige respons was “Ze wil me niet meer”… Kort daarna verscheen mama en ze keek haar met een boze blik aan. Ik vertelde haar kort over de situatie, mama nam het lachend op, de kleuter iets minder vrolijk… Hopelijk kan die overtuiging van dat kleine, lieve meisje omgebogen worden en kan ze de dingen zien zoals ze werkelijk zijn…
Hoe snel worden overtuigingen gevormd? Hoe stellig zetten die zich vast in jouw hoofd en in jouw lichaam? Hoeveel oude denkbeelden, van in jouw kindertijd, draag je nog met je mee? Kan en durf je die aankijken, ze zien voor wat ze werkelijk zijn. Zien en voelen dat jouw opvatting over de situatie, slechts een oordeel is en waarschijnlijk niet volledig overeenkomt met de realiteit.
Eens je het ziet, kan je er iets aan veranderen. Dan kan je het hele voorval meenemen in het licht en jouw verleden ‘herschrijven’. Dan zien ook jouw heden en jouw toekomst er helemaal anders uit… Je kan niets meer veranderen aan wat zich in het verleden afspeelde, je kan er wel anders naar kijken en jouw mind iets anders vertellen. Dan kan jouw oude overtuiging omgezet worden in een nieuwe die nu beter bij je past…
Ik wens je een week vol prachtige ervaringen die de oude overtuigingen (die zonder dat je het beseft zwaar op jouw schouders wegen) teniet doen.
Warme knuffel
Gudrun