Ik geloof in het zelfhelend vermogen van ons lichaam.
Ik geloof dat ons lichaam wijs is en ons heel veel dingen vertelt.
Ik geloof dat ons lichaam wijzer is dan ons hoofd alleen. Ons hoofd met de vele gedachten, het hoofd dat ons van alles wijs maakt. Het lichaam is wijs maar maakt ons niets wijs, het vertelt wat er leeft in ons.
Misschien mogen we de gedachten over ons lichaam veranderen? Heb je al door hoe wonderlijk je lichaam functioneert? Hoe mooi alles met elkaar verbonden is? Hoe magisch het allemaal werkt? Soms is er een klein onderdeel van ons lichaam dat niet meer werkt en daar kunnen we ons gefrustreerd over voelen, boos over zijn. Meestal gaat onze aandacht naar dat ene kleine dingetje dat even niet functioneert zoals wij het verlangen. Hoe anders zou het kunnen zijn als we dankbaar zijn voor alles wat wel nog werkt? Dan zijn er honderden dingen in ons lichaam die wel nog perfect functioneren. En als er iets is wat niet meer naar behoren functioneert waardoor we even uitgeschakeld worden, vraag je lichaam dan wat het jou wil vertellen.
In jouw lichaam zitten heel veel emoties vast, alsook beperkende overtuigingen, familiepatronen die zich verder zetten. Het is daarover dat je lichaam je iets wil vertellen. Als je goed luistert naar het gefluister van jouw lichaam dan hoeft het niet te gaan schreeuwen. Maar als jij telkens doorgaat dan zoekt het lichaam andere manieren om duidelijk te maken dat je mag luisteren. Soms is de enige manier dat jij moet rusten, dat jij even niet meer verder kan. Om dan in de stilte en de rust naar jouw lichaam te luisteren. Te voelen wat het jou te vertellen heeft. Te kijken welke emoties er vastzitten aan het lichamelijke ongemak, aan de pijn.
Een belangrijk gegeven hierbij is welke emotie heb je vastgezet in je lichaam? Dit gebeurt heel onbewust. Kan jij terug gaan naar het moment dat je de eerste keer deze emotie voelde? Zonder in je verhaal te schieten? Zonder je ganse geschiedenis mee te nemen? Gewoon zien welke emotie je daar hebt vastgezet? Hoe jij je dan voelde? Wie erbij betrokken was? Wanneer heb je die emotie voor het eerst gevoeld (waarschijnlijk ergens in je kinderjaren)? Als je bij deze emotie komt en die volledig kan doorvoelen dan kan je ze ook loslaten, misschien volledig, misschien in stukjes.
Soms zijn er zware lessen in het leven te leren. Zijn de lichamelijke pijnen heel sterk en leggen ze ons op de één of andere manier een beetje lam. Kan je er dan naar kijken als een soort pact dat gesloten is voor je naar de aarde kwam, als een levensles? Een wijze les die mag geleerd worden in dit leven.
Voor we naar de aarde komen, kiezen we waar we geboren worden, welke lessen we mogen leren, welke mensen we zullen ontmoeten die ons die lessen mogen leren. Daar zijn we ons nu natuurlijk niet meer bewust van. Onze ziel kiest, voor we naar beneden komen, heel bewust onze ouders omdat we net met hen verbonden zijn en misschien nog enkele lessen te leren hebben. We kiezen ook door welke lessen we heen willen in dit leven. Na een tijd herinneren we ons niet meer wat die lessen zijn en toch komen ze op ons af. Ook met de meest moeilijke mensen in dit leven mogen we nog iets uitwerken. Iets wat we misschien al levens lang met ons meedragen. We sluiten een verbond met die mensen om daarvan bevrijd te worden. Om dan nog in dit leven in vrijheid verder te kunnen. Anders nemen we het weer mee in een volgend leven.
Sommige lessen zijn zwaar, sommige lichamelijke ongemakken bijna ondragelijk. Maar als je nu vanuit dit gegeven kunt kijken, welke les zit erachter jouw ongemak, jouw pijn? Wat mag jij leren? Sta jij open om die les te leren? Of heb je er even genoeg van?
Het is met dit lichaam dat jij verder mag. Het is dit lichaam dat jij gekozen hebt om dit leven op aarde te leven. Het is met dit lichaam dat je het moet doen. Aan jou de keuze of je je aandacht richt op wat anders zou mogen of dat je dankbaar bent voor alles wat je hebt, ook dat lichaam dat niet altijd meewil?
Ik wens je een liefdevolle week waarin je naar je lichaam luistert, waarin je jezelf de rust gunt waar je zo naar verlangt. Een week waarin je dankbaar naar jouw lichaam kan luisteren, een week waarin je alles wat naar boven komt accepteert en omarmt. Herfst, de ideale tijd om naar binnen te keren en te voelen wat jij mag loslaten!
Warme knuf
Gudrun
Comments