Tijdens het poetsen deze week hoorde ik een lied, wat ik al vaker had gehoord maar nu bleef één specifiek zin hangen nl ‘I’m i asking for too much?’
Vraag ik dan teveel? Snel kreeg ik een mooi inzicht. Zolang je uit je hart vraagt en het komt vanuit jouw plan (ja, je komt met een plan naar de aarde) en vanuit jouw bron dan kan je nooit teveel vragen…
De vraag is dan eerder “Kan je echt ontvangen wat je vraagt?”
Kan jij je helemaal open stellen of zitten er nog overtuigingen, angsten of emoties in de weg? Wat houdt je tegen om te ontvangen waar je naar vraagt? Of durf je niet echt te vragen en houd je je liever klein? Heb je het idee dat jij het waard bent om te ontvangen wat van jou is? Of vind je het zelf teveel van het goede?
Weet je überhaupt wat jouw doel op aarde is? Volg jij jouw plan of volg je vooral je ego? Mag en kan jij Zijn of heb je het idee jou nog te ‘moeten’ bewijzen (voor jezelf of voor jouw omgeving)?
Zoveel vragen die door me heen flitsen, op sommige kreeg ik direct een antwoord, anderen mogen nog eventjes indalen. (Misschien heb ik wel teveel vragen )
Is het voor jou al duidelijk?
Tijd voor rust en ontspanning nu, tijd voor inzichten, voor het ont-moeten van boeiende mensen en vooral om meZelf te ont-moeten. Tijd voor tijd voor mezelf en mijn naasten…
Ik wens jou een boeiende week vol magische momenten, een week waarin je prachtige zielen mag ont-moeten. Een hele fijne, deugddoende vakantie met tijd voor de mensen en de dingen die je liefhebt.
We zien/horen/lezen elkaar terug in augustus;
Warme knuffel
Gudrun