Een vriend van me vroeg of ik mijn ervaringen van een energiesessie met hem wilde neerpennen zodat hij die dan op zijn beurt kon delen met anderen.
Ik deed dat met plezier want die energie sessie had me een beetje dichter bij mezelf gebracht, een stuk dichter bij een angst die nog (onbewust) in mij leeft.
Toen ik zag hoe hij mijn ervaringen had weergegeven, zag ik dat hij de tekst hier en daar wat had aangepast. Dat voelde niet zo fijn voor mij. De tekst gaf nog steeds mijn ervaring weer en toch was er iets in mij dat zich afvroeg waarom de tekst gewijzigd was. Ik kon erover blijven tobben en in mijn hoofd blijven zitten. Ik verkoos echter om het met hem te delen. Zodat we erover konden praten. Hij zei dat de wijzigingen enkel met de redactionele kant te maken had en niets wegnam van de waarde van mijn stukje tekst.
Ik begreep het maar nog steeds voelde het voor mij niet fijn. Samen hebben we even ingetuned op dat gevoel van mij. Op dat moment werd ik “terug geslingerd” naar een oude emotie (waarschijnlijk ouder dan dit leven). Het gevoel dat ik me heb moeten aanpassen om goed genoeg bevonden te worden. Dat raakte me diep. Ik kon voelen dat ik dat een groot deel van mijn leven heb gedaan, mij aanpassen om toch maar geliefd te zijn, om toch maar goed genoeg te zijn (voor de ander). Ik voelde dit ter hoogte van mijn keel en mijn hart. Ik kon het ook helemaal toelaten. Tranen stroomden over mijn wangen. Na een tijdje werd de emotie minder, werd het weer rustig in mezelf.
Door terug te durven gaan naar de emotie, zonder mezelf erin te wentelen, zonder rond te draaien in het verhaal, kon ik weer een stuk van die (opgeslagen) emotie los laten. Daarna kon ik ook zien dat het niet alleen met mijn emotie te maken had maar dat het ook zijn perfectionisme op taalgebied aanraakte. Hij die wil dat het daar perfect is. Ook hij werd getriggerd, maar was ook blij dat ik het aankaartte.
Die pijn voelen is niet altijd fijn, toch voelt het voor mij steeds minder “erg” om erin te gaan omdat ik weet dat het me goed doet. Het is belangrijk om in verbinding te gaan. Enerzijds met jezelf en anderzijds ook met de ander. Om te voelen wanneer je iets zegt, wanneer je niets zegt. Om te voelen wat je zegt, hoe je het zegt. In die verbinding kan je dan kijken waar je wordt aangeraakt.
Dit blijkt voor mij nu de kortste weg om steeds dichter bij mezelf te komen. Naar mijn gevoel is dat de weg die heel veel mensen kan helpen bewust worden. Wat gaat er in jou om, wat triggert jou? Zonder oordeel naar de andere persoon. Wel liefdevol in contact komen met dat gevoel en eventueel ook met de ander persoon.
Ook al komen emoties regelmatig naar boven, mijn vertrouwen dat ik goed ben zoals ik ben, groeit steeds meer. Ja af en toe word ik nog eens getoond waar ik nog niet helemaal vertrouw. Ook dat is oké.
Als je durft te kijken naar die blinde vlekken die er nog zitten bij jou (en vaak door de ander getoond worden), ze durft te zien en te voelen ben je weer een stukje dichter bij jeZelf. Er word je getoond in welke situaties jij het nog moeilijk hebt om dicht bij jeZelf te blijven, om in je kracht te staan. Zo kom je steeds meer bij jouw waarde. Wie ben jij? Wat heb jij hier te doen? Wat maakt jou gelukkig? Wat heb jij anderen te bieden? …
Jij mag helemaal Zijn, jezelf Zijn!!
Ik wens je een week vol magische momenten. Een week waarin je de triggers durft aan te kijken om zo weer te groeien als mens.
Dikke knuffel
Gudrun