Of willen we er graag een mini volwassene van maken?
Mogen kinderen ervaren, ontdekken, spelend leren en zich daarbij bevuilen? Of zetten we ze graag voor één of ander beeldscherm omdat ze dan rustig zijn en ons niet storen?
Mogen kinderen zich op hun eigen tempo ontwikkelen of “moeten” ze voldoen aan de ontwikkelingsdoelen en eindtermen of aan onze verwachtingen van het kind?
Kinderen worden van jongs af getest, voor veel kinderen brengt dat extra stress met zich mee want ze willen voldoen, voldoen aan de voorwaarden van de volwassen wereld. Daarmee verliezen ze een stuk van zichzelf en hun eigenheid. Wat als een kind volledig zichzelf kan zijn en niet de dromen, verwachtingen van ouders en de hen omringende wereld moeten verwezenlijken?
Ieder kind komt op aarde om hun schoonheid, hun talent te tonen. Maar door de vele verwachtingen van de hen omringende wereld is het voor velen moeilijk om dat neer te zetten. Ze verliezen hun vertrouwen in zichzelf, ze durven niet meer tonen wie ze zijn.
Hoe zou het voor de kinderen zijn als wij hen in hun talent kunnen ondersteunen? Als we in hen en hun aangeboren talenten geloven, zodat ze ook in zichzelf geloven? Hen aanmoedigen om op ontdekkingstocht te gaan en hen tonen waar te kijken zonder te zeggen wat ze moeten zien? Als het ons lukt om uit het kind te halen wat er in zit in plaats van het vol te stoppen met kennis?
Volgens mij kunnen ze dan uitgroeien tot zelfstandige volwassenen die geloven in zichzelf, weten wat ze waard zijn en kunnen neerzetten wat ze in zich hebben. Dan zou elk kind kunnen schitteren op zijn manier, dan is elk kind een ster! Dan leeft ieder het leven wat voor hen bedoeld is. Hoe zou de wereld er dan uit zien?
Ik moedig jou aan om ieder kind te inspireren en niet te corrigeren. Om ieder kind op zijn tempo te laten ontwikkelen zodat het zichzelf niet voorbij hoeft te rennen. Dan krijgt de wijsheid van het kind de kans om naar buiten te komen.
Comments