Hoe vaak doen wij dingen omdat dit zo van ons verwacht wordt? Omdat de maatschappij dat “opdringt”? Er zijn heel wat maatschappelijke beelden waaraan wij denken te moeten voldoen. Waarvan we denken dat als we er niet aan voldoen we dan minder waard zijn, we niet meer mee tellen.
Wat als het voor jou compleet anders voelt? Wat als jij voelt dat jij iets mag doen, mag zijn, dat indruist tegen de maatschappelijke waarden? Durf jij dan je eigen pad te volgen? Durf jij dan met jouw gevoel mee te gaan, tegen de stroom in te zwemmen? Of leg je dan jouw gevoel naast je neer en doe je toch maar wat van jou verwacht wordt?
Hoe vaak zetten we onze eigen dromen opzij om te voldoen aan anderen? Hoe vaak durven we dat gevoel niet te volgen? Dat kan ik kleine dingen zijn maar ook bij grote beslissingen. Als we ons eigen gevoel aan de kant schuiven dan komt dat meestal voort vanuit angst. Vanuit een niet goed genoeg te zijn. Je bent bang voor de oordelen van anderen. Wat gaan de mensen wel niet zeggen als ik die of die beslissing neem? Ik zal worden aangekeken als ik dit doe. Misschien houden ze dan wel niet meer van mij… Dit zijn enkele van de vele gedachten die dan door je hoofd kunnen gaan.
Wat als je alles naast je neerlegt en voldoet aan wat de maatschappij, de buitenwereld van jou wil? Hoe gaat het dan met jou? Wat als jij je eigen dromen niet durft te volgen, jouw gevoel niet beantwoordt? Dan blokkeer je die energiestroom in jouw lichaam. Dan kan de energie niet vrijelijk stromen. Je voelt je moe, gestresst, onvoldaan en misschien word je wel ziek. Steeds meer luister je dan naar die stem van het ego, dan hoor je de fluisteringen van je ziel niet meer. Je bent steeds verder af van wie je eigenlijk bent, van je ware natuur.
Wil jij de weg die de maatschappij voor jou vormt volgen? Of heb je de moed om jouw eigen pad te banen? Om de roep van jouw ziel te beantwoorden? Die weg is niet altijd vlak, niet mooi recht, die weg gaat soms met pieken soms met dalen. Soms is die weg hobbelig en ja soms ook pijnlijk. Maar wat is er pijnlijker? De pijn die je voelt om je eigen weg te gaan of de pijn die je voelt omdat je steeds verder van jezelf weggaat?
Weet dat er altijd mensen zullen zijn die oordelen, wat je ook doet. Volg jouw hart, dat kloppende hart, waar het jou ook heen brengt. Soms voel je dat je stappen mag zetten en is het helemaal niet duidelijk waar die stappen jou brengen. Zet toch die stappen, stap voor stap. Het wordt duidelijk waar je naartoe gaat terwijl je aan het stappen bent. Laat je voeten jou maar brengen waar je heen “moet” in plaats van dat je hoofd bedenkt waar je voeten heen moeten.
Geniet van elke stap die je zet. Hoe klein ook, hij brengt je steeds dichter bij jeZelf. Jij bent het waard om die stappen richting jouw doel te zetten. Jij mag die schitterende diamant die je zolang verstopt hebt naar boven brengen. Jij bent diep van binnen één en al schittering. Laat jouw licht maar stralen!!
Ik wens jou een stralende week vol Liefde toe. Een week waarin je vertrouwt op wat jouw hart je influistert en die stappen durft te zetten. Succes!!
Dikke knuffel
Gudrun
留言