Als ik even terug kijk (wat wel fijn is omdat ik dan zie hoe ik ben gegroeid), dan merk ik hoe vaak ik in het verleden mijn hoofd heb gevolgd. Mijn hoofd en de norm in de maatschappij. En gevoel deed er minder toe…
Tot op een bepaald moment je niet meer anders kan dan naar je gevoel te luisteren. Dan te voelen wat er is, te zien wat je ervan gemaakt hebt en dat dit eigelijk niet is wat je wil. Steeds makkelijker ga je dan voelen wat er bij jezelf speelt maar ook wat er bij de ander speelt.
Deze week merkte ik toch wel wat schroom om te delen wat ik voelde. Ook omdat ik het in mijn kindertijd niet heb geleerd, dat neem ik niemand kwalijk want dat was een tijdsgeest waarin je niet over je gevoel praatte, waarin vooral het denken belangrijk was. Als ik dan die schroom opzij zet en toch deel wat ik voel bij de ander dan merk je dat dit toch wel wordt gewaardeerd. Dat de ander het fijn vindt dat je hen aanvoelt. Die waardering zorgt er dan weer voor dat ik nog vaker en makkelijker mijn gevoel kan volgen. Niet alleen naar de ander toe maar vooral naar mezelf toe. Wat voel ik, wat wil ik écht en wie steunt mij hierin?
Steeds vaker zoek ik het gezelschap op van mensen die mij upliften. Mensen die mij een gevoel van voldoening geven na een ontmoeting, een gesprek. Mensen die mij nemen zoals ik ben en die het zelfs aanmoedigen om nog meer mezelf te Zijn.
Hoe is het met jou? Durf jij te voelen wat er is? Wat er speelt? Durf jij te voelen wat er bij de ander speelt? Of vind je dat nogal creepy? Of ben je vooral bang dat de ander dit creepy zal vinden? Mensen die niet of minder voelen kun je daarmee afschrikken. Misschien verlies je er ook mensen door. Is het dan niet zo dat die mensen op een andere manier invulling zoeken in het leven? Dat die mensen jouw pad gekruist hebben om jou iets te leren?Op de achtergrond komen te staan omdat je van weer andere mensen mag leren?
Niet iedereen hoeft jouw weg te volgen. Het is namelijk jouw weg. Iedereen heeft zijn eigen weg te gaan… Als je dat bij jezelf en de een ander kan respecteren dan maak je het jezelf én de ander een heel stuk eenvoudiger. Kijk eens, voel eens bij wie voel je dat je openbloeit en bij wie voel je dat je precies dichtklapt? Dat is een belangrijke graadmeter om te zien met wie je in intens contact kan blijven. Verbinding is belangrijk. Met jeZelf om te weten, wat heb ik nodig? En bij de ander om te voelen wat heeft de ander nodig?
En… kunnen wij elkaar aanvullen? Jij verandert en groeit, de ander verandert en groeit maar niet noodzakelijk op dezelfde trilling. Probeer jezelf niet te veranderen in wie je niet bent én probeer ook de ander niet te veranderen (in de persoon die jij zou willen dat ze zijn). Als jij jouw stroom volgt, dan komen er steeds vaker mensen op jouw pad met dezelfde trilling waar jij voldoening uit kan halen, waar jij wordt up gelift, waar jij voelt dat je helemaal jezelf mag Zijn en dat de ander je zelfs aanspoort om dieper in jezelf te kijken, steeds weer opnieuw… en vice versa…
Neem jezelf én de ander niets kwalijk. Niet iedere persoon blijft je hele leven bij je. Jij bent de enige die je hele leven aan je zijde loopt. Zorg dat je die frequentie volgt. Laat anderen vrij om jouw leven binnen te komen en ook om weer te gaan, als dat nodig is.
Bepaalde wegen scheiden nu eenmaal, soms kunnen ze weer samen komen, soms blijven ze gescheiden… trust the timing of your life 🙃
Ik wens je een week vol mooie, magische ontmoetingen. Een week waarin je jeZelf kan en mag Zijn. Kortom, ik wens je een fantastische week!!
Warme knuffel
Gudrun