Stel je eens een gezin voor met vader, moeder en drie kinderen. De kinderen zijn al het huis uit, zijn dus oud genoeg om zich een eigen beeld te vormen.
Vraag aan hen elk afzonderlijk “Wie is je moeder?” “Hoe ervaar jij je moeder?”. Je vraagt hen dus om een omschrijving van hun moeder te geven. Vraag dan aan de partner om zijn vrouw te omschrijven.
Wat zal je dan merken, het lijkt alsof deze vier mensen het over een andere vrouw hebben. Sommige dingen zullen overeenkomen maar er zullen ook vele verschillen in de omschrijving van deze vrouw zijn. Hoe komt dat?
Iedereen kijkt vanuit een andere visie, vanuit een andere blik naar hun moeder. In uitbreiding naar ieder mens die je tegenkomt.
Je kijkt op een andere manier dan iemand anders naar een persoon. Je kijkt vanuit jouw visie, jouw blik. Die blik is soms wat vertroebeld door ervaringen uit het verleden, door angsten, door emoties, door pijn, …
Je kijkt veelal vanuit pijn en frustratie naar een andere persoon. Niet naar wie die persoon werkelijk is maar vanuit wie jij bent en wat jij met je meedraagt. Eigenlijk fungeert die persoon dan als een spiegel voor jou. Een spiegel die je eigen pijn en frustraties weerkaatst.
Als je echt in die spiegel durft te kijken, dat wil zeggen naar binnen durft kijken, zien wat er bij jou leeft, bij jou speelt, daar iets veranderen. Dan zal je zien dat ook jouw beeld over andere mensen verandert. Je zal met meer mededogen en vanuit Liefde naar andere mensen kunnen kijken, niet meer (of toch minder) vanuit jouw pijn en frustraties.
Het omgekeerde is ook waar: als je de schoonheid in de ander ziet dan zit die schoonheid ook in jou, ook al zie jij jouw eigen schoonheid nog niet. Je ziet in de ander vooral wat er in jou leeft. Durf jij kijken met een open blik? Enerzijds naar de ander om te zien wat hij/zij naar jou terugkaatst.
Anderzijds naar je zelf om te zien wat daar allemaal zit.
Om te voelen wat jij ermee kan?
Elke keer als jij pijn, oude emotie en frustratie voelt opkomen, ga naar binnen: kijk, voel, ervaar en omarm wat je daar ziet en voelt. Stilaan verandert je blik op wie jij bent en verandert je blik op wie de ander is. Ook jouw blik op de wereld verandert.
Onthou jij kijkt vanuit jouw bril naar de ander en als die brillenglazen vertroebeld zijn dan zie je ook een vertroebeld beeld. Je ziet de ander niet vanuit wie de ander is, wel vanuit wie jij bent. Durf jij jouw glazen op te poetsen? Om zo een helder beeld op de wereld te krijgen? Een helder beeld op wat er is? Een helder beeld op wie jij bent en een helder beeld op wie de ander is. Jouw blik toont je jouw (binnen)wereld.
En nee dat lukt niet van vandaag op morgen. En ja af en toe zal je weer vanuit jouw “oude” blik op de wereld kijken.
Dat is helemaal prima. Je bent op weg, je bent op pad en je leert. Jouw blik leert je vooral veel over jeZelf. Dat zal je merken als je naar binnen durft te kijken, werkelijk kijken…
Ik wens je een week met een open blik, een week van naar buiten én naar binnen kijken vanuit wat er is, vanuit wat er speelt. Een week waarin je innerlijke rust en stilte mag ervaren.
Warme knuffel
Gudrun