Enkele weken geleden volgde ik een online cursus bij “mijn leraar”.
Op een bepaald moment werd gezegd “kijk eens naar je kindertijd”. Het was niet een antwoord op een vraag of ervaring van mij maar het triggerde me wel want ik kwam niet bij ervaringen uit mijn kindertijd. Ik kwam er wel bij dat ik me niets van mijn vroege kindertijd, tot ik een jaar of zes zeven was, kan herinneren. Ik heb die ervaringen verdrongen, van me weg geduwd omdat er in mijn beleving iets zat dat niet goed aanvoelde, dat niet juist was. Iets wat mijn kinderbrein op dat moment niet aankon en niet wist hoe het ermee moest omgaan.
Deze situatie heb ik meegenomen in mijn meditaties en ook de vraag gesteld aan het universum om mij te tonen wat daar speelt, wat daar gaande is. In een flits zag ik een foto voor me, een foto die ik me nog herinner. Ik wou die foto terug bovenhalen maar kon die nergens vinden. Ik wist exact waar die lag in ons vorige huis maar na het verhuizen is die blijkbaar zoek geraakt. Die foto is wel in mijn geheugen gegrift.
Vanuit die foto kwam ik bij een beleving. Vanuit die beleving kwam ik bij het gevoel dat ik mij niet veilig voel in mijn eigen lichaam. Door die ervaring (en misschien nog andere ervaringen) werd mijn gevoel van veiligheid aangetast, al van in mijn kindertijd. Al die jaren heb ik dat onbewust meegedragen. Niet wetend wat er gaande was. Door een simpele zin, kijk eens naar je kindertijd, wordt dit allemaal duidelijk. Ook omdat het nu voor mij de tijd is om het te zien.
Wat er toen exact is gebeurd, dat herinner ik mij niet en ga het ook niet zoeken want dat is niet belangrijk. Het is de beleving in mij die me naar het gevoel van onveiligheid bracht, van ik voel mij niet veilig in mijn lichaam. Daar kan en mag ik mee aan de slag.
Door dit te vertellen aan een vriendin kon ik verschillende inzichten van de afgelopen weken met elkaar verbinden. Ik was dit aan het vertellen toen ik op een gebogen boomstam zat (die me intuïtief riep). Tijdens het vertellen voelde ik dat de energie van de boom mij hielp om te helen. Er gebeurde van alles in mijn onderbuik. Het leek alsof bepaalde dingen van plaats veranderden of dingen op hun plaats vielen. Vreemde gewaarwording maar wel eentje die mij heel veel goeds heeft gebracht. Na die beleving heb ik de boom geknuffeld, het voelde alsof ik een vriend knuffelde. Zo intens, zo mooi, zo krachtig.
Hoe fijn is het om met een gelijkgestemde ziel inzichten te mogen delen en zo een nieuwe stroom op gang te brengen. Want dat gevoel van onveiligheid weerhield me om nieuwe stappen te zetten. Die mag ik nu vanuit een nieuwe stroom wel zetten. Nu is dat puzzelstukje er ook. Naar binnen keren bracht mij erbij. Dank je wel mooie ziel.
Dankbaar voor de inzichten die me geschonken worden. Dankbaar voor de natuur, voor de heling, de verbinding. Dankbaar dat dit alles zomaar naar me toekwam. Nee, het is geen toeval, het valt me toe. Sta jij ook open voor nieuwe inzichten? Durf jij te voelen waar jij naartoe wordt geleid? Durf jij het aan bij oude pijn terecht te komen? Zonder in drama te schieten maar door het echt te voelen, te doorvoelen en daarna te helen? Durf je?
Ik wens je een stralende week vol verbindingen, een week waarin je jezelf steeds opnieuw terugvindt. Een week waarin je de magie (opnieuw) mag ontdekken…
Warme knuffel
Gudrun
#veilig #veiligheid #veiliginjeeigenlichaam #inzicht #inzichten #meditatie #naarbinnenkeren #kindertijd #beleving #belevingen #ervaring #ervaringen #onveilig #voelen #kindzijn #trigger #pijn #oudepijn #verbindingen #ziel #gelijkgestemdezielen #bewustwording #bewustzijn #leefjevrij