Hoe ontstaat ruzie?
Vallen er bij jou soms hoge woorden?
Of trek jij je liever terug, zeg je niet veel en krop je alles op, omwille van de lieve vrede? Beide situaties zijn niet ideaal.
Het is belangrijk om je eigen mening te kunnen zeggen, om jezelf te uiten en misschien even te ventileren, liefst op een open, eerlijke en liefdevolle manier.
Hoe ontstaat ruzie?
Ruzie ontstaat als er een verschil van mening is en als je de ander raakt in zijn/haar pijn en frustraties. Als je niet bewust bent dat er bij jou pijn en frustraties leven dan wijs je vooral naar de buitenwereld. De buitenwereld zorgt ervoor dat jij boos wordt, de buitenwereld doet je pijn, de ander geeft je reden om boos te zijn. Dat is onze persoonlijkheid die reageert (het ego) vanuit pijn en frustraties…
Je kan het jezelf niet kwalijk nemen want je hebt eigenlijk niet leren omgaan met pijn en frustratie. Je moest het liefst een flinke jongen/meisje zijn, goed luisteren naar je ouders, de juf en de meester, opvoeders, … en het liefst mooi op het lijntje lopen. Emoties mocht je zoveel mogelijk bedwingen en zeker als het over boosheid of verdriet gaat. Hoe snel zeg je niet, je hoeft niet boos te zijn of huil maar niet (het is niet erg). Je doet dit vooral omdat je dit zelf ook gezien en ervaren hebt.
Als de ene persoon dan boos wordt omdat er iets gezegd wordt dat die boosheid triggert gaat hij/zij meestal luider praten, misschien zelfs roepen of schreeuwen omdat hij/zij zich niet gehoord voelt omdat hij/zij vindt dat de ander niet genoeg luistert. Heel vaak zie je dan dat de persoon waarnaar geroepen wordt terug roept en meegaat in de energie van de ander. Op die manier kom je er niet uit. Als je gaat roepen of schreeuwen naar elkaar toe dan sluit je je hart af, beide harten zijn dan niet meer in verbinding. Het lijkt alsof je dan ver van elkaar verwijderd bent, (daarom niet noodzakelijk in afstand) en je gaat steeds luider roepen, schreeuwen om gehoord te worden. De ander hoort je allang niet meer. Die gaat alleen maar roepen vanuit zijn/haar pijn en frustratie. Zo kan een ruzie hoog oplopen en kan je lang boos blijven op elkaar.
Hoe zou het zijn om écht te luisteren naar de ander maar ook naar jezelf, naar wat er in je omgaat terwijl de ander praat. Wat beweegt er allemaal in jou? Waar word je geraakt? Waar voel je pijn? Waar komt frustratie opzetten? Als je daarnaar durft te luisteren en dat helemaal durft te voelen, komt de ander ook bij zijn/haar frustratie en kan je elkaar “helen”. Dan kan je spreken van een verbindende communicatie (in het kort: Feiten benoemen, Welk gevoel heb je daarbij? Welke behoeften zitten er voor jou achter? Wat wil je?) Dan is er een grote kans dat je er wel uitkomt, dat er geen verliezers maar twee winnaars zijn (om het met duale woorden te omschrijven).
Meningsverschillen zijn hoogst waarschijnlijk onvermijdelijk want twee of meerdere verschillende personen kunnen niet altijd hetzelfde idee hebben maar dat hoeft niet altijd op discussie of ruzie uit te draaien.
Jij hebt een keuze. Wil je echt luisteren of wil je vooral gelijk halen? Laat je het ego aan het woord of laat je de ziel spreken?
Ik wens je een prachtige week waarin meningsverschillen je dichter bij elkaar mogen brengen. Een week waarin je ware verbinding met jeZelf en de ander mag voelen. Een week waarin je open, eerlijk en liefdevol communiceert.
Hartverwarmende knuffel
Gudrun
Comments