Lukt het jou altijd om grenzen te stellen? Om ja te zeggen als je ja bedoelt en nee als je nee bedoelt? Om aan te geven wat je wil, hoe je het wil en vooral wat je niet wil?
Een tijd geleden kwam ik er achter dat grenzen stellen voor mij niet evident is. Heel lang heb ik het leven van iemand anders geleefd, zonder daar bij na te denken, zonder daar bij stil te staan. Het leek mij evident. Tot ik voelde dat ik iets anders wou maar veel moeite had om dit aan te geven.
Stapje per stapje leerde ik mijn eigen grenzen kennen, leerde ik echt te voelen wat ik wou. Als je daar de tijd voor neemt dan geeft jouw lichaam duidelijke signalen af. Misschien voel jij die signalen wel maar hoe zeg je liefdevol nee als je iets niet wil? Dat kunnen ook dingen zijn die je eigenlijk wel leuk vindt maar waar je nu geen zin in hebt. Dat kan bv een afspraak zijn met een vriend of vriendin maar je hebt nu zin om heerlijk lang op de sofa te liggen en een boek te lezen. Durf en kan jij dat dan aangeven? Of ben je bang voor de reactie van jouw vriend/vriendin? Het kan ook op het werk zijn, misschien zeg jij heel makkelijk ja en krijg je daarom steeds meer taken zodat jij overstelpt wordt door het werk. Kan jij jouw grenzen aangeven aan jouw partner, jouw kinderen, jouw ouders?
Deze week heb ik bewust enkele grenzen aangegeven. En op bepaalde momenten voelde ik dat dit voor mij moeilijk was, ik zei tegen mezelf: “Jij bent belangrijk en jij mag je grenzen aangeven.” Ik moest mezelf moed inspreken om mijn eigen grenzen duidelijk te stellen en aan te geven. En weet je achteraf gezien, leek het best mee te vallen. Het ging best gemakkelijk en de mensen naar wie ik mijn grenzen aangaf vonden het ok. Ik moest me niet verantwoorden, enkel mijn eigen grens aangeven.
Voor mezelf ging ik eens kijken waarom dat voor mij moeilijk was om mijn grenzen aan te geven. En weer stootte ik op het volgende, als kind heb ik mij aangepast omdat ik veel voelde. In het gezin waar ik opgroeide was het voor mij niet gemakkelijk om dit te uiten, daarom heb ik mij aangepast. Ik heb mij aangepast om mezelf te beschermen. Ik heb mij aangepast omdat ik bang was afwijzing te voelen. Ik heb mij aangepast om de liefde van de ander niet te verliezen. Bang om nee te zeggen, bang om dan afgewezen te worden om wie ik ben, om wat ik doe.
Maar de enige die ik echt verlies door mijn grenzen niet aan te geven dat ben ik zelf. Het heeft me veel tijd en energie gekost om weer bij mezelf te komen. Om weer te voelen wie ik werkelijk ben en dat ook toe te laten. Uit liefde voor mezelf mag ik liefdevol mijn eigen grenzen aangeven. En uit liefde voor de ander mag ik liefdevol hun grenzen aanvaarden.
Hoe zit het bij jou? Lukt het jou om jouw grenzen aan te geven? Zonder bang te zijn voor de reactie van de ander? Als je het daar moeilijk mee hebt, voel dan eens bij wie je kan oefenen om jouw grenzen aan te geven. En wees trots op jezelf als het jou lukt en voel ook eens hoe gemakkelijk het gaat als jij jezelf de toestemming geeft om nee te zeggen, als jij nee voelt. En als het jou eens niet lukt om nee te zeggen, voel je dan niet schuldig, oordeel niet over jezelf. Er komen vast weer momenten waarop jij nee kan zeggen.
Vergeet ook niet ja te zeggen als jouw hele lichaam ja voelt. Voel de liefde in en voor jezelf, voel wat jij wil en geef dit liefdevol aan :)
Succes!!
Commentaires