Het moment dat ik helemaal gefocust was op mijn voorbereiding voor een cursus die ik enkele dagen later gaf, ging de deurbel. mijn persoonlijkheid vond er van alles van, ik had geen zin om open te doen, ik was nu zo goed bezig (maar ook uit mijn focus gehaald door de bel), wie stoorde me nu, … Een ander stemmetje in mij zei, doe nu maar open en zo geschiedde.
Twee dametjes met een aktetas stonden voor me, ik wist meteen van welke groepering ze waren en nee ik heb de deur niet dicht gegooid :) Integendeel, ik luisterde oprecht naar wat ze vertelden terwijl ik mezelf vulde met licht. Op een bepaald moment vroeg één van de dametjes me om ik de toekomst rooskleurig inzag. ‘Ja natuurlijk!’ zei ik. Dat verwonderde hen een beetje en ze vroegen door. Ik heb ze verteld over de Goddelijkheid in elk van ons, over de zielen die nu op dat moment op aarde zijn en waar ik (en vele anderen) voor sta(an). Ze luisterden geboeid, zonder zelf snel het woord te willen nemen. Af en toe een goedkeurend knikje en een uhu ter bevestiging. Er ontstond een mooi gesprek waar we met z’n drieën onze eigen visie mochten delen zonder oordeel naar elkaar of de ander (zijn visie) toe…
Na een tijdje namen we vriendelijk afscheid en vervolgden we elk onze eigen weg. Zij op weg naar het volgende huis, ik weer naar mijn voorbereidingen.
Toen kwam het besef dat als we écht naar elkaar luisteren zonder onze mening te willen opdringen dat je dan opmerkt dat het uiteindelijk over hetzelfde gaat namelijk ‘Liefde delen’ en ‘Samen een mooie wereld creëren’.
Het enige wat nodig is, is een open mind en de wil om te luisteren vanuit het hart…
Ik wens jou een week waarin jij mag spreken vanuit jouw hart én waarin je gehoord wordt vanuit een liefdevolle intentie.
Warme knuffel
Gudrun
Comments