Als kind worden we geboren in een vat vol liefde. Zonder illusies, in het vertrouwen dat we alles kunnen bereiken wat we willen. We weten als we huilen dan komt er iemand naar ons toe, dan krijgen we voedsel, worden we omarmd en geknuffeld, krijgen we een nieuwe luier om, worden we getroost. We kunnen nog niet duidelijk maken wat we willen maar de mensen rondom ons kunnen ons wel “lezen”. We worden aangemoedigd om rechtop te staan, om te kruipen, om te lopen, om te praten. Elk stapje wordt toegejuicht. Als we geluk hebben, worden we door heel veel mensen liefdevol omringd.
Stilaan doen we al eens iets wat onze ouders, onze opvoeders niet zo fijn vinden, wat buiten hun verwachtingen ligt en dan wordt controle uitgeoefend over ons. We worden als flink of niet flink bestempeld, als lief of stout. En toch blijf je dat mooie, prachtige wezen dat jij diep van binnen bent.
Je voelt je je niet altijd meer begrepen en dan ga je je aanpassen. Soms is de pijn die je in je kinderhart voelt, zo groot, dat je stilaan muurtjes opbouwt. Je voelt je dan minder geliefd en je gaat je nog meer aanpassen om die liefde toch maar te krijgen. Je begint je daden, je acties, je reacties te controleren. Ze komen niet meer van diep van binnen, ze komen eerder vanuit het gevoel dat als je dit of dat doet, je dan meer geliefd zal zijn. Dat je dan misschien wel dat schouderklopje krijgt waar je zo hard naar verlangt. De aanmoediging die je als kind zo hard nodig hebt.
Als je verder opgroeit, blijf je je aanpassen of ga je net sterk rebelleren, afhankelijk van wat jij op dat moment wil gaan neerzetten. Het vraagt hele bewuste ouders, opvoeders om het op een andere, meer bewuste manier te doen. Ze doen het allemaal met de beste bedoelingen maar hebben ook niet geleerd hoe het anders kan. De energie op aarde toont nu dat het ook anders kan. Kinderen tonen ouders, opvoeders en alle mensen die hen begeleiden andere manieren van opvoeden, met minder controle maar wel met liefdevolle grenzen. Het is aan ons om die energieën op te pikken en ons bewustzijn te verhogen zodat we de kinderen van nu andere manieren kunnen meegeven om zich gedragen te voelen, om hun vertrouwen te laten groeien, om de Liefde die ze zijn naar buiten te kunnen brengen.
Doordat we als kind voelden dat als we controle houden over onze daden, onze acties, onze emoties, we meer geliefd worden, hebben we nu de illusie dat we alles kunnen/moeten controleren. Als wij maar heel sterk de controle houden is er niets aan de hand. Maar niets is minder waar, controle hebben is 1 grote illusie. Meestal begin je dat te zien als er grote uitdagingen op jouw pad komen. Je kan het leven niet controleren, het leven zit vol onverwachte wendingen. Maar slechts met één doel: jou te tonen dat je nog meer mag vertrouwen in jezelf, dat je écht die liefde mag gaan voelen die je bent. Want elke verandering begint door innerlijk te veranderen. Dus geef jezelf over aan de stroom van jouw leven en dat wat op jouw pad komt en verhoog jouw energie. Probeer te reageren vanuit dat Goddelijke dat jij bent. Stilaan voel je in die overgave weer vertrouwen dat jij wel deugd als mens. Dat jij het waard bent om voor jouw dromen te gaan, dat jij dat hogere mag volgen. Vanuit een (letterlijk) open houding kan alles makkelijker door je heen stromen… Laat ook die muur rondom jouw hart afbrokkelen zodat jij jouw hart kan openen. Want het is een gesloten hart dat pijn heeft.
Ik wens je een week vol vertrouwen waarin je je durft over te geven aan jouw gevoel. Een week waarin alles er mag zijn, een week zonder oordeel naar jezelf of anderen, een week van accepteren en omarmen. Een week vol liefdevolle, magische momenten, waarin jouw ware kleuren naar buiten mogen komen.
Big hug
Gudrun