Alles wat ik nu meemaak (en bij uitbreiding alles wat op mijn pad kwam en ongetwijfeld nog zal komen) is een uitnodiging om dieper te zakken in mezelf. Om mijn vrouwelijke energie aan te wakkeren en van daaruit te leven. Een uitnodiging om niet alle gedachten te geloven maar om ze te zien voor wat ze zijn, een energie die voorbijkomt waar ik in de meeste gevallen niets mee ‘moet’. Om uit te zuiveren wat ik al die tijd (over mezelf) geloofd heb en toch niet helemaal blijkt te

Vroeger hoorde ik regelmatig de uitspraak ‘Je bent een sterke vrouw’. Het leven heeft me wat gebeurtenissen en situaties gegeven waarin ik sterk ‘moest’ zijn. Of is ook dat een illusie? Sterk moeten of willen zijn, voelt voor mij nu als een soort gevecht. Het jasje past me niet meer. Het Leven nodigt me nu uit Om te zakken in zachtheid voor meZelf en zo ook voor anderen. Om te zakken in Liefde voor meZelf en zo ook voor anderen. Om te zakken in meZelf, thuis te komen hier op